Κοινή ονομασία: Burmese python(Πύθωνας βιρμανίας)
Επιστημονική ονομασία: Python bivittatus
Οικογένεια: Pythonidae
Τόπος προέλευσης: Νοτιοανατολική Ασία, Νεπάλ, Ταϊλάνδη, Λάος, Καμπότζη, Βιετνάμ, Χονγκ-Κονγκ, Ινδονησία, Νότια Φλόριντα των ΗΠΑ (μέσω χωροκατακτητικότητας)
Απαιτούμενες τιμές θερμοκρασίας: Σημείο basking 30-32°C,θερμοκρασία ζεστής μεριάς 28-29°C,θερμοκρασία δροσερής μεριάς 24-25°C
Απαιτούμενες τιμές υγρασίας: 50-60 %
Τελικό μέγεθος: Αρσενικά 3-4 μέτρα,θηλυκά 5-6 μέτρα(υπάρχουν βέβαια και dwarf forms με μέγεθος 2-2.5 μέτρα)
Τελικό βάρος: Κάποια μεγάλα θηλυκά μπορούν να φτάσουν και να ξεπεράσουν τα 50-60 kg(ανάλογα πάντα και με το locality του εκάστοτε ζώου)
Διάρκεια ζωής: 20-30+ χρόνια
Επίπεδο δυσκολίας: Μέσο προς δύσκολο λόγο μεγάλου τελικού μεγέθους(ανάλογα πάντα και με το locality του εκάστοτε ζώου)
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ο βιρμανέζικος πύθωνας συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα φίδια που υπάρχουν στον κόσμο,με μήκη που μπορούν να φτάσουν και να ξεπεράσουν τα 4 και τα 5 μέτρα και βάρος που μπορεί να ξεπεράσει τα 50 κιλά.
Μέχρι και το 2009 θεωρούνταν ότι πρόκειται για υποείδος του μικρότερου ινδικού πύθωνα(python molurus),πλέον όμως αποτελεί ξεχωριστό είδος.
Στο φυσικό του περιβάλλον απαντάται συχνά κοντά σε υδάτινες εκτάσεις όπως λίμνες και ποταμούς(είναι πολύ καλοί κολυμβητές),ενώ είναι και πολύ καλοί αναρριχητές,ειδικά σε μικρή ηλικία.
Τους συναντάμε ακόμα σε δασώδεις εκτάσεις και κοντά σε βάλτους.
Πρόκειται για φίδια που σκοτώνουν το θύμα τους με σύσφιξη,αφού πρώτα το πιάσουν με τα σαγόνια τους και τυλίξουν γύρω του το μυώδες κορμί τους.
Το διαιτολόγιο τους στη φύση περιλαμβάνει μικρού και μεγάλου μεγέθους θηλαστικά και πτηνά.
Δραστηριοπιούνται κυρίως την νύχτα και κυνηγάνε με ενέδρες.
Αν και η γενική εικόνα που υπάρχει για το συγκεκριμένο φίδι είναι αυτή που το θέλει πολύ μεγάλο σε μήκος,πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν και “dwarf” εκπρόσωποι του είδους,με μεγέθη που δεν ξεπερνούν τα 2 και τα 2.5 μέτρα,οι οποίοι απαντιούνται στο Μπαλί και στην νήσο Σουλαγουέσι της Ινδονησίας.
Αν και πρόκειται για καθαρά ασιατικό είδος,ένας σημαντικός αριθμός από βιρμανέζικους πύθωνες κατοικοεδρεύει από την δεκαετία του 90 στην Φλόριντα των ΗΠΑ και στα Everglades λόγο χωροκατακτητικότητας.
Αν και ο κλασικός χρωματισμός του βιρμανέζικου πύθωνα είναι χρώματος καφέ με μπεζ μοτίβα κατά μήκος του σώματος του,υπάρχουν και άλλες χρωματικές παραλλαγές όπως albino,leucistic και granite,οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια μέσω επιλεκτικής αναπαραγωγής.
ΣΤΕΓΑΣΗ
Οι μικροί σε ηλικία πύθωνες αυτού του είδους μπορούνε να στεγαστούν σε μικρά σε μέγεθος terra που κυκλοφορούν στο εμπόριο και δεν ξεπερνάνε το μισό μέτρο σε μήκος.
Όσο όμως το φίδι μεγαλώνει και πάρει το τελικό του μέγεθος,τότε θα χρειαστούμε ένα πολύ μεγαλύτερο χώρο για να το στεγάσουμε.
Οι συνήθεις επιλογές για ένα αρσενικό είναι ένα terrarium διαστάσεων 1.80 μέτρα x 1 μέτρο x 0.60 cm(μήκος x πλάτος x ύψος) ενώ για τα μεγαλύτερα θηλυκά συνήθως απαιτούνται terrariums με μήκη 2.20 μέτρα x 1 μέτρο x 0.60cm.
Μέχρι να φτάσει ενήλικος ο πύθωνας θα πρέπει να το έχουμε σε μικρότερα terrariums, κάποιες επιλογές ανάλογα με την ηλικία είναι ή καθώς μεγαλώνει είναι για αρχή μπορεί κάποιος να πάρει τον βασικό εξοπλισμό φιδιών και για στέγαση γυάλινο terrarium 80x40x40 ή το τερράριουμ είναι το 100x50x50 osb ενώ όσο μεγαλώνει μπορεί να προχωρήσει στο γυάλινο terrarium 120x40x40
Φυσικά παίζει ρόλο και το locality το οποίο κατέχουμε,καθότι ένα dwarf με μήκος 2 μέτρα σίγουρα θα χρειαστεί ένα πολύ μικρότερο χώρο από ένα ζώο των πέντε μέτρων.
Γενικά πάντως θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας την εξής αναλογία:
μήκος terrarium = 1/2 – 2/3 του μήκους του φιδιού,πλάτος terrarium = 1/3 του μήκους του φιδιού.
Το ύψος του τελικού terra μας καλό θα είναι να βρίσκεται ανάμεσα στα 50-60 cm.
Για υπόστρωμα,η εφημερίδα και το χαρτί κουζίνας το οποίο θα αντικαθιστούμε όποτε βρομίζει,αποτελεί μια εύκολη και οικονομική επιλογή,ενώ αν θέλουμε κάτι πιο όμορφο αισθητικά,μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και aspen ή φλούδες κοκοφοίνικα για να δώσουμε πιο φυσικό τόνο στο χώρο του.
Απαραίτητη είναι μια κρυψώνα ειδικά όταν το ζώο είναι μικρό σε ηλικία,η οποία θα βρίσκεται στη ζεστή μεριά για να μπορεί να κρύβεται όταν το θέλει και ένα μπολ με νερό στην δροσερή μεριά.
Ένα θερμόμετρο στη ζεστή και ένα στην δροσερή μεριά είναι απαραίτητο να υπάρχουνε.
ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ-ΥΓΡΑΣΙΑ
Προερχόμενοι από περιοχές με τροπικά κλίματα,οι πύθωνες Βιρμανίας είναι φίδια που για να ευημερίσουν χρειάζονται μια σταθερή πηγή θερμότητας.
Στο χώρο στέγασης του λοιπόν,πρέπει η θερμοκρασία να είναι στην δροσερή μεριά όχι κάτω από 24-25 βαθμούς Κελσίου και στην ζεστή πλευρά στους 28-29 βαθμούς,με ένα σημείο λιασίματος όχι πάνω από 32 βαθμούς Κελσίου.
Καλθό θα ήταν, την νύχτα οι θερμοκρασίες μα πεύτουν κατά πέντε βαθμούς αντίστοιχα.
Την θέρμανση στο χώρο στέγασης μπορούμε να την πετύχουμε μέσω θερμαντικών πλακών (heat pads),θερμαντικών καλωδίων(heat cables) και θερμαντικών λαμπών(basking lights).
Είναι γενικά αποδεκτό πως για το τελικό και μεγάλο τερράριο του ζώου μας απαραίτητη είναι μια θερμαντική ή κεραμική λάμπα,η οποία θα τοποθετηθεί μέσα στο τερράριο και πάνω από εκεί που θα είναι η ζεστή πλευρά.
Καλό θα ήταν για να αποφευχθούν τυχόν εγκαύματα σε περίπτωση που το φίδι μας έρθει σε επαφή με την λάμπα,να χρησιμοποιήσουμε ένα ειδικό πλέγμα το οποίο θα εμποδίζει το φίδι μας να έρθει σε επαφή μαζί της.
Επίσης η χρήση ροοστάτη ή(ακόμα καλύτερα)θερμοστάτη θεωρείται απαραίτητη για να μην ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες σε μη επιτρεπτά επίπεδα.
Τα ποσοστά υγρασίας πρέπει να κυμαίνονται στο 50-60%.
Οι πύθωνες Βιρμανίας όπως αναφέραμε και πιο πάνω είναι φίδια που αγαπούν το νερό,οπότε ένα πιο φαρδύ μπολ νερού θα ήταν μια πολύ ωραία προσθήκη.
Καλό είναι όταν το φίδι ετοιμάζεται για έκδυση να κάνουμε ένα ψέκασμα για να ανεβάσουμε ακόμα περισσότερο την υγρασία και να ευκολύνουμε έτσι το έργο του.
ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Ο πύθωνας Βιρμανίας στην αιχμαλωσία μπορεί να τραφεί με pups αρουραίων όταν είναι μικρός,ενήλικους και jumbo αρουραίους αργότερα και κουνέλια όταν ενηλικιωθεί.
Ταΐζουμε γεύμα το οποίο θα ζυγίζει όσο το 10-15 % του φιδιού μας ή θα είναι ίδιο ή λίγο παχύτερο από το παχύτερο σημείο του φιδιού μας.
‘Όταν είναι μικρά ταΐζουμε ένα γεύμα κατάλληλου μεγέθους ανά εβδομάδα ενώ όσο μεγαλώνουν μειώνουμε σε ένα γεύμα ανά 10-15 μέρες.
Δίνουμε μεγάλη προσοχή στην συχνότητα και το μέγεθος των γευμάτων καθώς το συγκεκριμένο είδος είναι επιρρεπές στην παχυσαρκία.
Ένας πύθωνας Βιρμανίας λόγο του ότι είναι φίδι που στήνει ενέδρες(ευκαιριακός κυνηγός δηλαδή) μπορεί να τρώει πάντα όταν του δίνουμε φαΐ,οπότε αν το παρακάνουμε είναι σίγουρο ότι θα του προξενήσουμε ζημιά.
Για αυτό ειδικά όταν ενηλικιωθεί το τάισμα πρέπει να γίνετε με μέτρο,όχι πάνω από 2 φορές τον μήνα δηλαδή για τα αρσενικά και 2-3 φορές για τα θηλυκά,δίνοντας πάντα κατάλληλου μεγέθους feeders.
Καλό θα είναι να φροντίσουμε να δίνουμε στο ζώο μας κατεψυγμένα θηράματα ώστε να αποφευχθεί ο τραυματισμός του από κάποιο ζωντανό θήραμα αλλά και για να μην συνδυάσει την κίνηση που κάνει ένα ζωντανό θήραμα με την κίνηση που κάνει ένα ανθρώπινο χέρι όταν προσπαθεί να το χειριστεί,καθότι η απόκριση τους στο φαγητό είναι μεγάλη.
Τέλος καλό θα είναι να μην χειριζόμαστε το φίδι μας για 24-48 ώρες αφότου έφαγε γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνει εμετό το γεύμα του.
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ-ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ
Πρόκειται για ήρεμα γενικά ζώα,τα οποία όμως είναι πολύ δυνατά και αυτό θα πρέπει να το έχουμε πάντα κατά νου όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους.
Θεωρούνται ως οι πιο ήρεμοι εκπρόσωποι από τους μεγάλους σφιγκτήρες,χωρίς βέβαια να λείπουν πάντα και οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ένας πύθωνας Βιρμανίας ο οποίος είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στην αιχμαλωσία(cb) και μέσο του χειρισμού έχει συνηθίσει την ανθρώπινη επαφή είναι πολύ ήρεμος,αρκεί βέβαια και ο ιδιοκτήτης του να μπορεί να καταλάβει τη “γλώσσα του σώματος” του ζώου και να ξέρει πότε θα πρέπει να σταματήσει,ενώ πάντα θα πρέπει να έχουμε υπόψιν πως η προσωπικότητα του κάθε φιδιού διαφέρει,δηλαδή μπορεί ένα άτομο του είδους να είναι πιο ανεκτικό σε αντίθεση με κάποιο άλλο που μπορεί να είναι πιο νευρικό.
Τα συγκεκριμένα ζώα είναι όπως προαναφέραμε πολύ δυνατά αλλά και αρκετά προβλέψιμα,παρόλα αυτά απαιτούν σεβασμό και προσοχή στον χειρισμό τους.
Τέλος καλό είναι για φίδια μεγαλύτερα των 2.5 μέτρων,ο χειρισμός να πραγματοποιείται από δύο τουλάχιστον άτομα.